In het boek ” liefde voor jezelf” van Gijs Jansen kwam ik een mooi inzicht tegen. Die Gijs gebruikte en ik graag met jullie deel.
Geef je verstand, je denken, een mooi koosnaampje.
Als je namelijk wat afstand wil nemen van je denken en meer naar je hart wil gaan luisteren, is het super belangrijk dat je ook daadwerkelijk gaat voelen dat je los staat van dat verstand. Dé manier om dit te bereiken is door je verstand- oftewel je piekerfabriek- een koosnaam te geven! Die van mij is een mannelijk vaderfiguur en een baasje. Ik noem hem nu Sjaakie🤣(gewoon, omdat ik die naam grappig vind). Kijk eens wat er bij jou past! Neem geen naam van je familie- althans, dat lijkt me niet verstand(ig). 😂
Ik bemerkte, vooral de laatste tijd, dat ik best wel eens last heb van mijn gepieker. Zeker nu met die verdikking in mijn hals, ga ik toch automatisch malen. Mijn verleden loopt dan als een soort rode draad met me mee. Mijn moeder was altijd bang dat me iets zou overkomen: ik hoefde maar verkouden te zijn en ze dacht dat ik dood zou gaan. Die angst heeft ze helaas enigszins op mij overgebracht.
Hoe dan ook… terug naar die stem. Het vaderfiguur, in mijn geval, zegt me dat ik het allemaal toch niet kan. Dat ik normaal moet doen. “Denk jij nou echt…” Volgens Sjaakie moet ik eigenlijk maar mijn mond houden, want ik heb toch niks nuttigs te zeggen.
Jaren terug besloot ik al wat in opstand te komen tegen mijn verstand. Ik ging toen studeren om holistische massagetherapeut te worden, en leerde voelen wat mijn hart me ingaf. Of iets wel uit mijn eigen hoofd kwam, of bijvoorbeeld de stem van mijn ouders was. Wat een openbaring was dat! En wat een geweldige reis van hoofd naar hart, naar het luisteren naar mijn intuïtie. Wat wilde ik met de rest van mijn leven gaan doen? Wat wilde ik graag ervaren, voelen, beleven?
Sjaakie vond daar natuurlijk van alles van. Sprak me vaak negatief toe. Zo wilde ik onvoorwaardelijke liefde voelen en ervaren, maar dan klonk mijn verstand: “Dat gaat jou niet lukken.” Of wilde ik een lezing geven. “Dat durf je niet”, spotte mijn verstand.
In die jaren dacht ik vaak: laat ik mij nu leiden door mijn angst en bijvoorbeeld mijn conditionering, mijn verstand, of ga ik luisteren meer naar mijn intuïtie? Het besef kwam toen tijdens mijn opleiding twintig jaar geleden, dat ik die keuze had. Toen besefte ik dat ik niet meer in alles naar mijn verstand wilde luisteren, maar mijn hart wilde raadplegen en volgen. Het gebruiken van de naam “Sjaakie” helpt me nu om wat gezonde afstand te creëren tot die piekerfabriek in mijn hoofd.
Over de klachten aan mijn schildklier wordt continu door Sjaakie gespeculeerd- hij wil me bang maken, zegt me dat ik vast iets ernstigs heb. Hoe vaak heb je nu al over je grenzen laten walsen? Nu ik dat opmerk, kan ik erop reageren: lekker bezig weer, Sjaakie! Ik lach ermee, want ik weer dat ik er anders niets mee opschiet. Het gaat er dus niet om de discussie van Sjaakie te winnen, want dat lukt bijna nooit. Door het opmerken ervan haal je eigenlijk de angel uit de nare gedachtes. Zo creëer je een soort verstandshuwelijk met je verstand: door het op te merken, en er maar om te lachen.
Ga bewust ook niet teveel mee in die maalstroom van negatieve gedachtes. Gelukkig kan je zo ook positieve gedachtes hebben. Het kan net een ping-pong wedstrijdje zijn in je hoofd: van negatief naar positief. Dit kan binnen minder dan een minuut gebeuren.
Om je verstand vervolgens beter te leren kennen, moet je je afvragen hoe je je verstand zou omschrijven. Heb je een vriendelijk verstand, of juist onaardig? Is het een perfectionist of een chaoot? Als je weet hoe je verstand zich naar jou toe gedraagt, wordt het steeds makkelijker om je verstand te tackelen als het weer in de weg zit. Van Sjaakie weet ik dat hij het nooit goed genoeg vindt. Het kan altijd wel beter. Die heeft altijd wel iets te mekkeren.
Als ik na een heerlijk dagje werken voldaan in de auto zit naar huis, kan Sjaakie gerust beginnen over wat ik anders aan had moeten pakken. Gelukkig ken ik zijn eigenschappen nu goed en neem ik hem niet serieus- dat lucht enorm op.
Als je dus ontdekt hebt hoe je verstand in elkaar steekt, dan kan het zomaar zijn dat je behoorlijk boos of verdrietig wordt om wat je verstand je al jaren aangedaan heeft. Je komt er misschien achter dat je van je verstand nooit een afspraak mag afzeggen omdat je moe bent, of dat je braaf moet zijn en binnen de lijntjes moet kleuren. Dat je altijd beleefd moet zijn, of niet goed genoeg bent. Verstand is over het algemeen niet erg lief. Vaak zien we dat terug in onze ouders, die dat op hun beurt weer van hun ouders geleerd hebben: niet zeuren, anderen niet tot last zijn. In die zin is het soms tragisch wat we ons allemaal aan laten doen. Als reactie daarop kan je de neiging hebben je verstand weg te willen duwen, boos te worden op je gedrag en denken. Één ding is zeker: ik ben niet altijd blij met Sjaakie. Toch zullen we samen oud worden.
De term verstandshuwelijk is hier wel op zijn plaats, want je zult je verstand de rest van je leven nodig blijven hebben. Het maken van boodschappenlijstjes, het goed functioneren op je werk en het betalen van de rekeningen zijn allemaal dingen die niet zonder dat verstand kunnen. Sjakie kan me enorm helpen bij mijn computer- dan is hij mijn beste vriend en informatiebron. Lukt het even niet, dan valt hij weer gemeen uit omdat ik het niet snap en dus dom ben.
Hetzelfde verstand kan er dus echter wel voor zorgen dat je je langdurig en onnodig rot voelt. Ik hoor Sjakies evaluatie maar al te vaak, en ik krijg er schoon genoeg van.
Tegenwoordig lach ik er maar mee en kan ik op dat soort momenten goed schakelen. Zo pak ik de handige dingen van hem mee en laat ik de onhandige dingen liggen. En, ja… iedereen kan dit leren. Laat dit vooral een begin zijn van een vrolijke opstand tegen je verstand. 😜
Voor je het weet zal je dan bevrijd worden uit de gevangenis van je eigen (voornamelijk negatieve) denken en denkkader. Hoe heerlijk is dat dat je je denken af en toe kan parkeren op momenten dat je het niet nodig hebt, en voelen wat je Hart je intuïtie je ingeeft!
Leef jouw mooiste leven van uit passie en gevoel. Met wat hulp van je verstand… maar laat het niet de baas spelen. Anders blijf je leven in een keurslijf, en voel je je nooit vlinder vrij.
Kusje weer van mij.