Alles vergaat, behalve de liefde
De lat hoog leggen… doorgaan, doorgaan, doorgaan. Harder werken. Veel mensen om ons heen zetten en willen steeds een tandje bijzetten, vergeten daardoor stil te staan. Aan het einde van hun leven realiseren ze zich dat ze al die materiële dingen niet mee kunnen nemen. Wat neem je wel mee? Liefde. Slechts dat neem je mee naar boven: wat je voelt, wat je gedaan hebt.
Heb je liefde gegeven, heb je kunnen ontvangen? Al het andere vergaat en blijft achter.
Het boek “niet morgen, maar nu!” van Waye Dyer dat ik momenteel aan het lezen ben- echt een aanrader- geeft me nieuwe inzichten over dit onderwerp. Zo komen er onderwerp aan bot als de dood, het leven dat zo “adembenemend kort is”. Hoe leef je als je je van moment tot moment realiseert dat je tijd op aarde ontzettend beperkt is? Laten we die tijd díe we hier hebben dan benutten door blij en vrolijk te zijn, dingen te doen die we echt willen. Niet door alleen te werken en te denken aan een nog mooiere auto, een nog mooier huis. Het gaat om liefde, om passie, om je mooiste leven te leven. Dat gevoel blijft en neem je mee. Kan je mij volgen?
Nu is de vraag natuurlijk: hoe doen we het dan wél, hoe leven we vanuit liefde? Hoe vinden we de juiste balans tussen passie en werk?
Volg je je passie (het werk wat je doet) eigenlijk wel, of heb je het van thuis uit meegekregen? Ben je er ingerold? (Vragen die je gerust mag beantwoorden).
Zo was het voor mijn ouders bijvoorbeeld moeilijk te geloven dat ik de opleiding die ik wilde doen, daadwerkelijk aankon. Het was op hbo-niveau dat wordt hard blokken meisje zei mijn vader die ook mijn leerkracht was, doe maar iets wat makkelijker is, Het lag niet in hun verwachtingen, en ik geloofde daarom eerst ook zelf niet dat ik het zou kunnen. Uiteindelijk heb ik die studie toch gedaan, Als holistische massage therapeut ik was negenendertig. Daar lag mijn passie: mensen helpen.
Ik voelde de drive, het vuur, en ben gaan doen waar ik me toe geroepen voel. Zo kon ik mijn passie ontwikkelen tot iets waarmee ik veel mensen goed heb mogen doen. En dankbaar voor ben. En nog iedere dag vol vreugde naar mijn praktijk ga.
Zo heeft iedereen een passie waarmee hij of zij de wereld tot zegen kan zijn. Maar vooral wat je blij maakt. Volg jij jouw passie? Als je die passie echter niet volgt, zal je er nooit achter komen wat jouw rol daarin is en is best jammer ook omdat je dan vast niet altijd vol enthousiasme naar je werk gaat. Je gaat misschien uit gewoonte omdat je dit altijd al doet, of omdat het nou eenmaal geld oplevert en je je hypotheek moet betalen.
De juiste vragen zijn: waar wil je graag voor uit bed komen? Waar word je enthousiast van? Wat tovert bij jou een glimlach op je gezicht om trots naar je werk te gaan? Ongeacht of het nu veel of weinig geld op levert. Het leven is te kort om daarin tijd te verdoen door maar half te leven, niet uit te zoeken waar je hart sneller van gaat kloppen. Waar zit het hem in?
Er is een kleine test die iedereen uit kan voeren om erachter te komen wat dan wél telt, waar het hem nou wél in zit.
Ga eens terug in je herinneringen: welke momenten, welke emoties blijven je voor altijd bij?
Welke ontmoetingen, welk contact, welke intieme momenten zal je nooit vergeten? Welke kleine en simpele dingen brengen een glimlach op je gezicht?
Ga die dingen eens na voor jezelf, en je zal er al snel achter komen dat het kopen van een grotere tv of het moment van de aanschaf van jou zoveelste paar schoenen in net ander kleurtje niet in het rijtje staan. Dat zijn korte geluksmomenten, momentopnames die al snel vergaan.
Je ervaart dus dat mooie ontmoetingen met bijzondere mensen, fijne herinneringen, bij je op borrelen.
Voel wat ze bij je doen. Die mooie herinneringen vergaan, in hun echtheid, nooit.
Kusje weer van mij