Op zo een dag als vaderdag denk ik even terug aan de man die mij mede op de wereld heeft gezet.
Ik heb aan mijn biologische vader helaas slechte en zeker geen fijne herinneringen. En gelukkig vluchten mijn moeder toen ik 4 jaar ongeveer was.
Van de een op de andere dag plots woonde ik bij een nieuwe papa. Die ik nog niet echt kende.
En weet ik nog goed dat mijn moeder heel blij was en trots vertelde vanaf nu mag jij deze man papa noemen. Het werd mij mede gedeeld. Wat dat met mij als kind deed werd niet naar gevraagd. Ik onderging het. Mijn moeder was blij en dat zag ik als kind. Hij deed aardig zijn best maar een vader zoals een vader in mijn beleving zou zijn was hij helaas niet voor mij.
Hij bracht en haalde mij keurig.
Beschermde mij iets TE veel voor de boze buiten wereld. Was mijn directeur van mijn lagere school en leraar op mijn middelbare school. Vrijheid kende ik niet. Maar miste vooral die knuffel die aanraking. Een vader die trots bv op je is dat heb je als kind zo nodig.
Hij bepaalde ook wat ik ging worden. Ik had niet echt iets in te brengen. Hij was een vrij strenge en dominante vader. Ook al bedoelde hij het allemaal goed.
En mijn moeder zij geregeld ben maar blij met deze vader want jou echte vader die…..
En op zo een dag als vaderdag waarin papa’s even exstra in het zonnetje gezet worden door hun kinderen, hoop ik dat de papa’s is voelen bij hun zelf hoe was of hoe ben ik als vader? Geef ik mijn kind/kinderen geregeld een compliment?
Vertel ik ze ook letterlijk dat ik van ze hou? Geef ik ze geregeld een knuffeltje? Een aai over hun bol. Durf ik ze te zien als een individu en niet als een bezit. Mogen ze zelf hun koers bepalen in het leven? Ook al zie jij gevaar?
Voeding die zo nodig is voor een kind om te groeien bv in eigenwaarde. En vertrouwen in hun zelf. Zodat ze bv niet onzeker zijn op latere leeftijd. Dat is voor mij helaas zo herkenbaar.
Want ieder kind verdient aandacht, de juiste zorg, liefde, en een zuivere knuffel.
Lieve papa’s het is nooit te laat. Begin vandaag met dankbaarheid als je kind iets mooie voor je gemaakt heeft. Of dat je een heerlijk ontbijtje op bed gehad hebt.
Mijn vader is 85 jaar geworden en de laatste 2 jaar aan het dementeren.
7 weken voor zijn dood was er plots een helder momentje met tranen in zijn ogen sprak hij pas de woorden uit waar ik al die tijd zo naar verlangde…..
Anita ik heb je nooit kunnen knuffelen of je die aai over je bol kunnen geven of verteld dat ik je toch wel mag. Dat vind ik heel spijtig voor jou dat je dat gemist moet hebben maar ik kon het niet geven. En hij sprak nog meer tot mij. Zijn diepste geheim waarom hij dat niet kon.
Ik heb hem kunnen zeggen dat ik dat zeker gemist heb maar door deze woorden uit te spreken ik het een soort van plekje kon geven.
In liefde zien dat deze man niet op dat moment in machte was die liefde voor een kind/ mij als meisje en jonge vrouw kon geven. Maar dankbaar dat hij dat op zijn 85 ste ( en dementerend) toch vertelde. Je bent noooooit te oud om te leren en de moed te hebben om het als nog uit te spreken. Papa een diepe buiging voor jou🙏ik heb je lief.
Dat gesprekje deed mijn ziel maar zeker ook van mijn vader goed. Het gemis uit mijn jeugd zal er altijd zijn, maar vergeven heb ik het hem zeker deze man kon niet anders.
Ik ben toch blij dat ik een soort van vader had. Want dat hij zijn best deed op zijn mannier ben ik 100% van overtuigd.
Heb een mooie vaderdag.
💋je van mij weer.