Holistik publiceerde laatst een prachtig stukje met deze titel. Het ging over het al dan niet nemen van de totale regie en verantwoordelijkheid over je leven. Zolang je in een situatie als bijvoorbeeld een relatie of op je werk blijft wachten tot de ánder verandert, of wacht tot dat er ‘iets’ gaat gebeuren, geef je daarmee alle regie en invloeden over jouw eigen leven uit handen. In de hoop dat ooit, op een dag, de situatie zodanig zal veranderen dat het weer goed en kloppend voelt voor jou. Je neemt dan plaats in de wachtkamer van jouw eigen leven, dat leven dat ondertussen wel in rap tempo doorgaat. Hoe jammer is dat! Want daar blijven zitten, in de wachtkamer, heeft wel invloed op de kwaliteit van jouw mooie leven.
Ondertussen ben je aan het overleven volgens de strategieën zoals je ze aangeleerd hebt gekregen en die je voor waar hebt aangenomen. Maar het zijn gedachtenpatronen die gestuurd worden door geconditioneerde overtuigingen van jezelf; we maken een strategie aan in ons hoofd om niet in verandering te hoeven komen. ‘Ja, maar zo erg is het toch ook weer niet…in ieder huwelijk is er wel wat…’. of: ‘ja, maar in iedere baan zal het wel hetzelfde gezeur zijn.’ Of: ‘Vanaf morgen ga ik echt gezond eten’. Uitstelgedrag en andere denkstrategieën om maar niet in beweging te hoeven komen. Om maar niet te hoeven veranderen. En dit kan met al ons uitstelgedrag zo gaan: van het gaan volgen van een studie tot wel of niet een hond aanschaffen en al dan niet sporten.
We wachten vaak liever in de wachtkamer van ons leven. We weten lastige situaties listig te vermijden in ons hoofd….om niet altijd te hoeven voelen. Want o wee als we echt voelen, dan weten we wel degelijk dat we uit deze wachtkamer van ons leven zouden willen stappen. En dat vraagt actie. En dat is wellicht confronterend en vraagt iets van je – buiten je comfortzone.
Het gaat me niet over het oordeel ‘goed’ of ‘fout’. Maar over hoe jij met jezelf omgaat. Hoe lief heb jij jezelf? En hoeveel geef je om jouw leven, dat toch zo kostbaar is?
Via massage kun je contact maken met alles wat er in je leeft. Bijvoorbeeld ook met het ongemak in jou. Het helpt je enorm om daar even bij stil te staan en zo te kunnen voelen wat je eigenlijk vooral wilt met en in je leven. Waar verlang je echt naar? Waar word jij blij van? Wat zou je willen veranderen in jouw leven? En durf je de bijbehorende stap(pen) echt te zetten?
Ik hoop van harte dat jij het lef hebt om uit die wachtkamer te komen, als je daar nog zit. En soms is even wachten ook prima hoor, heb je het even nodig. Even dan, maar wacht niet te lang en zet uiteindelijk een stap buiten jouw wachtkamer. Durf los te laten, durf te DOEN. En leef jouw mooie leven ten volle, in liefde voor jezelf ????. Daar krijg je nooit spijt van.
Zelf volg ik langzaam meer en meer mijn missie in mijn werk. Volle kracht vooruit. Zo stap ik mijn wachtkamer uit. Door bijvoorbeeld volop bezig te zijn om mijn website(teksten) aan te passen. Ook komen er steeds meer blogs over wat me bezighoud en wat mijn vormen van levenskunst zijn.
Ook staat er een artikel van mijn hand in het blad Happy hormonen. En heb ik ook plannen om zelf een retraite te gaan geven op Ibiza. Onwijs veel zin in! Ik word blij dat ik het lef heb om mee te groeien in wat mij te doen staat. Wat ik ten diepste voel. Ondanks dat ik af en toe weerstand van buitenaf ervaar.
Ik zal je eerlijk zeggen: ik ben ook nog wat zoekende in hoe. Maar dat ik mijn missie volg staat vast. En de vorm volgt vanzelf. Ik blijf graag groeien in mijn ontwikkeling. Een hele levenskunst. Maar ik voel me vrij en geniet. En dat gun ik jou ook, lief mooi mens.
Hoe zit het met jou? Loop jij misschien ergens in vast? Wat houd je werkelijk tegen?
Het is spannend een nieuwe weg in te slaan. Maar wachten en niks doen is geen optie. Je leven tikt door.
Ik ben nieuwsgierig geworden naar jou. Waar sta jij nu in je leven? Wacht je of…..